de dingen zijn vandaag op een bepaalde manier eenzaam
de dingen zijn als vazen zonder vrienden
zijn als het buffet hier met de zware
plaat tegen de wand gezet en achtergelaten.
hebben de dingen, willen wij weten
dan geen andere dingen om mee te spelen?
heeft men de dingen dan niets, maar ook
helemaal niets gegeven, dat ze kunnen vasthouden?
toch als we eerlijk zouden zijn
zouden we maar één ding willen weten
waar die dingen gebleven zijn, die onze schuld
op zich hadden willen nemen,
draadvormige ik, tolvormige jij.